“Mennesket og maktene” (1938), den siste romanen Duun utgav, er og ein av dei mest kjende. “Det var spådd frå gammal tid at Øyværet skulle gå under,” står det i første setning i boka. Og det blir stormflod, havet ris, og det vesle samfunnet står framfor døden. I fleire einskildhistorier kjem vi tett inn på livet av dei viktigaste personane – somme av dei overlever, andre bukkar under. I mangt kan vi sjå på denne romanen som ei sammanfatning av heile den episke forfatterskapen til Olav Duun.