Kjartan Hatløy har dei siste åra stått stadig tydelegare fram som ein av våre viktigaste naturlyrikarar. I Hatløys dikting er det kosmiske dimensjonar over sjølv dei minste og mest kvardagslege ting: klukkinga i den vesle bekken, lyset frå kniven på kjøkkenbenken, det svarte glimtet i kråkas auge, kattens langsame steg over tunet. Kvar rørsle er ei stor hending, kvar minste eksistens eit mirakel, og mennesket får halda seg i bakgrunnen. For riket er vårt, men jorda er berre til låns.